حماسه شکوهنمد عاشورایی

حماسه شکوهمند روز دهم سال 61 هجری، نگارینه‏ای از زیباترین طرح‏ها و نقش‏ها را در تاریخ حک نمود. حماسه از سرخی خون برترین رادمردان خدا، خامه گرفت و دست نقاش چیره شهادت که از آستین بزرگ آموزگار آن، حضرت حسین(علیه‏السلام) بیرون آمده بود، بر پرده کربلا، در آن ساعتی که عقربه‏های آفرینش لحظه عروج را نشان می‏دادند، چشم نوازترین تصویر را به نقش کشید.

در سوره نساء -87 خداوند مي فرمايند :

مَنْ يَشْفَعُ شَفاعَۀ حَسَنَۀَ يَكُنْ لَهُ نَصيبٌ مِنْها

هر كسي در كار خوبي بپيوندد يا شفاعت كند براي او بهره هاي خوبي خواهد بود

شفاعت يعني پيوستن .نه اين كه براي حوايج دنيا  امامان را شفيع قرار دهيم اگر به حسين عليه السلام و امامان ديگر بپيونديم و مانند آنان زندگي كنيم نتيجه مي گيريم خداوند طبق نظامات خود وسيلهً عروج مارا فراهم مي كند .

مرحوم استاد شهید مطهری در بیانی می‌فرمایند: امام حسین (ع) شفیع کسانی است که از مکتب او هدایت یافته‌اند، او شفیع کسانی نیست که مکتبش را وسیله گمراهی ساخته‌اند.

در اخبار معتبر است كه در روز خونين عاشورا با افزايش مصيبت و ناراحتي نشاط حسين عليه السلام بيشتر مي شد و صورتش گلگون تر مي گشت ما از شخصيت حسين عليه السلام همان عظمت را سراغ داريم و خود حسين عليه السلام مي فرمود كه « من مي روم و مرگ براي جوانمردي كه نيت و هدف گيري او حق و اسلام است عاري نيست . اگر با اين هدف گيري زنده بمانم پشيمان نخواهم شد و اگر بميرم مورد توبيخ قرار نخواهم گرفت كسي كه زندگي كند و خوار گردد و دماغش به خاك ماليده شود به نهايت ذلت و پستي تن داده است »

رَبَّنا امَنّافَاغْفِرْ لَنا وَارْحَمْنا وَ اَنْتَ خَيْرُ الّراحِمينَ

پروردگارا ايمان آورديم پاك كن مارا و مشمول رحمت خود قرار ده كه تو بهترين بخشايندگان هستي ( 111 سوره مومنون )