چرا باید حافظ صلاۀ خود باشیم؟

بحث وگفتگو و مشاجره بین انسانهازمانی ایجاد می شود که دو طرف به «من» ومنافع شخصی خود می پردازندوقتی اختلاف ومشاجره پیش می آید گذشته های خوب را فراموش می کنند ومنافع خودرا می خواهند تأمین کنندچون کینه وکدورت جانشین خوبی شده است ودوران خوش وخرمی فراموش می شود ومنیت به طور زشت وزننده ای خود را نشان می دهد.درمان چنین خودبینی وخودخواهی هاومنافعی که حاصل می شوداین است که باید از خود بیرون آمد وبه خدا برگشت.در بحث مربوط به طلاق در قرآن سفارش می شود که اگر چیزی به همسر دادید نباید پس بگیریدونشان می دهد در مشاجرات بین دو همسر هم کار به جایی می رسد که انگارهیچ رابطه ی خوشی دربین نبوده است فقط دشمنی جایگزین می شود.درمان آن این است که به خدا برگردیم ودر بین آیات طلاق درآیه 238 سوره بقره خداوند می فرماید:

« حَافِظُواْ عَلَى الصَّلَوَاتِ»منظور این است که ارتباط خود را با خداحفظ نماییدواز دست ندهیددر قرآن حفاظت از نماز خیلی آمده است ولی در زبان فارسی ما بکار نمی بریم و بهم توصیه هم نمی کنیم .در خانه طلا وجواهر خود را درجایی دور از دست رس قرار می دهیم وهر چیز نفیس وگرانقیمت وارزشمند را حفظ می کنیم.در روابط خود نیز همینطور است ممکن است با بعضی دیر به دیر رابطه برقرار کنیم ولی اگر رابطه ای باارزش باشدسعی می کنیم رابطه را حفظ نماییم مخصوصا" با کسانی که به آنها نیازمند هستیم ودوستشان داریم ،سعی می کنیم رابطه را نگه داریم.حالا چه کسی از خداوند نیاز ما به او بیشتر است اگر براساس منافع بخواهیم رابطه برقرار نماییم« أَنتُمُ الْفُقَرَاء إِلَى اللَّهِ»وجود همه انسانها نیازمند به خدااست یا عشق ومحبت خداوند در دل مومن از هر چیزی عظیم تر باشد باید رابطه حفظ باشد واستمرار وپیوند

داشته باشد.دراولین ویژیگی مومنین در قرآن ،« الَّذِينَ هُمْ فِي صَلَاتِهِمْ خَاشِعُونَ» آنهایی که در رویکرد به خدا خاشع  هستند نه آنهایی که نماز می خوانند یااقامه نماز می کنند.بلکه خشوع آن حالت حضور قلب واحساس کوچکی وحقارت در برابر عظمت خالق است وقتی احساس می کند در برابرآفریدگار میلیونها کهکشان قرار دارد خودش احساس می کند جزئی قابل حساب در این کره ی خاکی است که این زمین به اندازه  یک سوزن هم در مقابل کهکشان ما نیست .اولین شرط مومنین احساس هیچی در برابربینهایت بودن وعظمت خالقی است که در مقابل آن قرار گرفتیم واین ارتباط را برقرار می کنیم . این است که حفاظت از نماز بارها در قرآن بکار برده شده است.  « وَالَّذِينَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ يُحَافِظُونَ »(9 مومنون) کسانیکه نسبت به رویکرد هایشان نسبت به خدا محافظت می کنند .البته نماز یکی از بهترین رویکرد خدا است نسبت به خدایی که همه نعمات را از او داریم نمی توانیم کم بها دهیم وبی توجه باشیم واین است که این پیوند با خدا را هرچه بیشتر تقویت می کنیم ونیاز به حفاظت این رابطه داریم .در ویژیگی مومنین آغاز آن خاشع بودن در صلات وپایان آن با صلات است واین بسته ویژیگی با خشوع در برابر خالق آغاز وبا حفظ این رابطه تضمین می شود .

«حَافِظُواْ عَلَى الصَّلَوَاتِ والصَّلاَةِ الْوُسْطَى وَقُومُواْ لِلّهِ قَانِتِينَ» =

با روی کردن به خدا رابطه خودرا با خدا حفظ کنید بخصوص نماز میانه ، وبنظر می رسد صفت وسطی مهم است نه موقعیت نماز، چون اکثر آدمها نماز در پایان کارهایشان ادا می کنند در حالی که هدف این است که وسط کارها باشد،تا غفلتی در آن ایجاد نشود وشاید این وسطی به دعوا ها و روابط زن وشوهر هم برگردد .محافظ روابط با خدا در وسط جار و جنجالها و کارها باشید . قیام کنید و برای خدا برخیزید . تسلیم روابط خدا باشید .خود خواهی ها واز خود بزرگ بینی وتکبر ها پائین بیا یید وفروتن باشید.

إِنَّ الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ وَأَقَامُواْ الصَّلاَةَ وَآتَوُاْ الزَّكَاةَ لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ وَلاَ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ= اما آنها که ایمان آوردند و عمل صالح کردند و رو به خدا آوردند و زکات پرداختند اجر آنها نزد پروردگار است و نه ترسی و نه غصه ای نخواهند داشت(277 بقره)