چگونه در برابر مشکلات مقاومت کنیم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

1-وَالْعَصْرِ-2-إِنَّ الْإِنسَانَ لَفِي خُسْرٍ-3- إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ-= قسم به عمری که مثل برق می گذرد.2- همانا بدون شک و تردید انسان  حتما"دارد ضرر می کند3-=مگر آنان که ایمان آوردند و عمل صالح کنند و توصیه به حق کنند و توصیه به صبر داشته باشند

زمان لحظۀ حال را پوشانده است وزندگی به عنوان بار یا کشمکشی به نظر می رسد .اگر در کاری که می کنید ،احساس راحتی وشادمانی وسبکی وجود ندارد ،الزاما به این معنا نیست که به تغییر آن کار نیاز دارید .ممکن است کافی باشد که «چگونگی » انجام آن را تغییر دهید .همیشه «چگونه» مهمتر از «چه» است .ببینید آیا می توانید به جای نتیجه ای که می خواهید از طریق آن کار بدست آوردید ،بیشتر به انجام دادن آن توجه کنید .تمامی توجه تان را برهر چه که لحظه به شما می دهد ،معطوف دارید .این روند به معنای پذیرش مطلق آنچه هست نیز می باشد .زیرا شما نمی توانید همزمان ،هم به چیزی توجه کامل داشته باشید وهم در برابر آن مقاومت کنید ..همین که لحظۀ حال را محترم بدارید ،تمامی مرارت ها وکشمکش ها برطرف می شوند وهستی با شادمانی وراحتی شروع به سیلان می کند .هنگامی که از جایگاه آگاهی لحظۀ حال عمل می کنید ،هرآنچه که انجام می دهید –حتی ساده ترین واکنش ها سرشار از احساس ارزشمندی ،عشق وتوجه می شود.

وقتی تلاش غیر ارادی برای خروج از لحظۀ حال پایان می یابد ،شادمانی «بودن»در هر آنچه که انجام می دهید جریان می یابد .همین که توجه شما به لحظۀ حال باز گردد ،حضور ،ارامش وسکون را احساس می کنید .شما دیگر برای خشنودی وخرسندی به آینده متکی نیستید ،دیگر برای رستگاری به آینده چشم نمی دوزید .بنابراین به حاصل کار وابسته نمی شوید .نه شکست ونه پیروزی ،هیچ کدام قدرت تغییر حالت درونی «بودن» شما را ندارند .شما توانسته اید زندگی را در ورای اوضاع وشرایط زندگی تان بیابید .

این دنیا مادی عالم سود وزیان است .با این حال شما در حیطه ای عمیق تر ،پیشاپیش کامل هستید وهنگامی که به این نکته پی ببرید،نیرویی مسرت بخش وباطراوت در ورای هرچه که انجام می دهید وجود خواهد داشت .با رهایی از زمان روانی ،دیگر هدف هایتان را با عزمی توان فرسا که از ترس ،خشم ،ناخشنودی یا نیاز به کسی شدن سرچشمه می گیرد ، دنبال نمی کنید وهمینطور دیگر به دلیل ترس از شکست که در نظر «من درونی» به مفهوم از دست دادن خود است فلج نمی شوید .وقتی که احساس ژرف وجود شما از «بودن» نشأت بگیرد ،هنگامیکه از نیاز روانی به «شدن» رها باشید ،نه شادی ونه احساس وجودتان به نتیجه کار بستگی نخواهد داشت واین رهایی از ترس است .شما تداوم وپایندگی را در جایی که نمینوان آنرا یافت ،یعنی عالم ماده ،سود وزیان وتولد ومرگ نمی جویید .دیگر از اوضاع وشرایط ،انسانها ومکانها نمی خواهید که شما را خشنود کنند تا بعد با برنیاوردن انتظارتان شما را برنجانند . همه چیز محترم ،ولی هیچ چیز مهم نیست .شما می دانید که « هیچ چیز حقیقی نمی تواند تهدید شود.» (ص94 کتاب نیروی حال -اکهارت تُله-ترجمه هنگامه آذرمی)