اندیشه مثبت کهبه مغز آدمیان سرازیر می شود

زود مهمان جست وگفت ای زن بهل

موزه  دارم  من  ندارم  غم  ز  گل

من  روان  گشتم  شما  را  خیر باید

در  سفر  یکدم  مبادم    روح  شاد

اندیشه مثبت که به مغز آدمیان سرازیر می شود، نسیمی از عنایت ماورای طبیعت است ، اگر سد راهش باشید راه خود را پیش می گیرد ومی رود گلشن دیگران را می نوازد.

در طول تاریخ فرهنگ بشری هرگز قاعده واصل ثابتی وجود نداشته است ، که چه اندیشه ای در چه شرایطی در کدام مغز راه می یابد وبثمر خواهد رسید . اگر چنین بود وچنین اصلی وجود داشت ، باید هریک از جوامع بشری توانسته باشند سرنوشت فرهنگی خودرا به طور قطع ودلخواه خود معین نمایند وچنین موفقیتی هنوز نصیب تاریخ بشریت نگشته است .

 پس از تمدن اخیر که ریشه هایش از تمدن باستانی سرچشمه می گیرد به انگیزگی عوامل اندیشه دوستی وخودخواهی وواقع گرایی و سودجوئی که بتواند اغراض سردمداران تمدن کنونی را بر آورد ، اعم از اینکه به سود جامعه انسانی باشد یا نه .

در حقیقت این نوع اندیشه ها اغلب به به طور طبیعی ، بلکه به اجبار عواملی که در بالا گفته شد ، به سوی مغز ها کشیده می شود ، لذا می توان گفت : نسیم آن اندیشه های مثمر که به سراغ سازندگی انسان ها از طرف خداوند سرازیر می شود ، مغز های انسانهای ماشین زده پذیرای مناسبی برای این اندیشه ها نیستند .در صورتیکه اندیشه هایی که از ما فوق طبیعت سرازیر می شود ، مسلما" مقصدی دارد و بدون اینکه به ثمر برسد به نابودی نخواهد رفت ، اگر مغز شما نتواند به عنوان مقصد آماده ی پذیرائی آن مهمان الهی بوده باشد ، بدون اینکه مغز شما بپوسد ، راهی مغز دیگران خواهد شد .

همیشه در جامعه بااین پدیده ی شگفت انگیز در میدان دانش ها وابتکارات روبرو شده ایم مطلبی به طور اجمال در ذهن متفکر یک جامعه بروز می کند وبه عللی به خاموشی می گراید در همان زمان یا با فاصله هایی کم وبیش در ذهن متفکر دیگر در همان جامعه یا جوامع دیگر بروز می کند ووظیفه الهی خود را انجام می دهد.

( بر گرفته از جلد 12 تفسير و نقد و تحليل مثنوي جلال الدين محمد مولوي – نوشته محمد تقي جعفري  ص – 521)