آخرین مطالب
امکانات وب
آنها که بر نعمت ها تکیه می کنند ، مثل نعمت ها و به اندازه ی ثبات آنها امن آرام می گیرند و با تزلزل واز دست رفتن آنها مضطرب می شوند ودر التهاب می سوزند .اینها بر موج تکیه داده اند و بر روی موج نمی توان آرام بود .امن اینها مغرور و اضطراب آنها ریشه دار وعمیق است. امّا اعتقاد به حکمت و به تقدیر حق ، ما را به قدر واندازه های او مطمئن می سازد و با توجه به این که هر قدر واندازه های او مطمئن می سازد وبا توجه به این که هر قدر ، قضایی وحکمی دارد ، به جای اضطراب وامن ، اشتغال سبز می شود .علی (ع) در نهج البلاغه می فرماید : « شغل من الجنۀ والنارُ امامهُ » کسی که بهشت وجهنم را پیش پای خودش می بیند و سرمایه ی نعمت های مقدر را می بیند و قضا ودستور حق را هم میشنود ، دیگر امن احمقانه واضطراب خام ندارد ؛ کار می کند واقدام می نماید .در اقدام او امن واضطراب وخوف ورجاء خیمه زده است .همیشه از خود خائف ، چون ضعف وعجز وغرور خود را دیده است وبه او امیدوار است ، چون حضور مهربان وحافظ اورا احساس کرده است
( بر گرفته از کتاب تطهیر با جاری قران- استاد علی صفاری حائری-ص 367)
مثنوي من...ما را در سایت مثنوي من دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : iba92mehre بازدید : 138